exululātus <a, um> P. Adj. zu exululo
1.
exultābundus
→ exsultabundus
exsultābundus <a, um> (exsulto) nachkl.
exultātiō
→ exsultatio
exsultātiō <ōnis> f (exsulto)
| exulō |
|---|
| exulās |
| exulat |
| exulāmus |
| exulātis |
| exulant |
| exulem |
|---|
| exulēs |
| exulet |
| exulēmus |
| exulētis |
| exulent |
| exulābam |
|---|
| exulābās |
| exulābat |
| exulābāmus |
| exulābātis |
| exulābant |
| exulārem |
|---|
| exulārēs |
| exulāret |
| exulārēmus |
| exulārētis |
| exulārent |
PONS OpenDict
Vuoi aggiungere una parola, una frase o una traduzione?
Inviaci un nuovo contributo per il PONS OpenDict. I suggerimenti inviati vengono esaminati dalla redazione di PONS e inseriti di conseguenza nei risultati.
Nessuna frase d'esempio disponibile
Prova con un'altra voce.