I. kneifen <kneift, kniff, gekniffen> [ˈknaɪfən] VERB vb trans
| ich | kneife |
|---|---|
| du | kneifst |
| er/sie/es | kneift |
| wir | kneifen |
| ihr | kneift |
| sie | kneifen |
| ich | kniff |
|---|---|
| du | kniffst |
| er/sie/es | kniff |
| wir | kniffen |
| ihr | knifft |
| sie | kniffen |
| ich | habe | gekniffen |
|---|---|---|
| du | hast | gekniffen |
| er/sie/es | hat | gekniffen |
| wir | haben | gekniffen |
| ihr | habt | gekniffen |
| sie | haben | gekniffen |
| ich | hatte | gekniffen |
|---|---|---|
| du | hattest | gekniffen |
| er/sie/es | hatte | gekniffen |
| wir | hatten | gekniffen |
| ihr | hattet | gekniffen |
| sie | hatten | gekniffen |
PONS OpenDict
Vuoi aggiungere una parola, una frase o una traduzione?
Inviaci un nuovo contributo per il PONS OpenDict. I suggerimenti inviati vengono esaminati dalla redazione di PONS e inseriti di conseguenza nei risultati.