Vergīnius, Virgīnius (spätlat) <a, um> röm. nomen gentile
-
L. Verginius
-
Volkstribun 449 v. Chr., erstach seine Tochter Vergīnia, um sie der Zudringlichkeit des Dezemvirn Appius Claudius zu entziehen, der sie als Sklavin f. sich beanspruchte.