Grau <-s, -(s)> SUBST nt
2. Grau (Öde):
- Grau
-
- Grau
-
I. grauen [ˈgraʊən] VERB vb impers (Angst empfinden)
| ich | graue |
|---|---|
| du | graust |
| er/sie/es | graut |
| wir | grauen |
| ihr | graut |
| sie | grauen |
| ich | graute |
|---|---|
| du | grautest |
| er/sie/es | graute |
| wir | grauten |
| ihr | grautet |
| sie | grauten |
| ich | habe | gegraut |
|---|---|---|
| du | hast | gegraut |
| er/sie/es | hat | gegraut |
| wir | haben | gegraut |
| ihr | habt | gegraut |
| sie | haben | gegraut |
| ich | hatte | gegraut |
|---|---|---|
| du | hattest | gegraut |
| er/sie/es | hatte | gegraut |
| wir | hatten | gegraut |
| ihr | hattet | gegraut |
| sie | hatten | gegraut |
PONS OpenDict
Vuoi aggiungere una parola, una frase o una traduzione?
Inviaci un nuovo contributo per il PONS OpenDict. I suggerimenti inviati vengono esaminati dalla redazione di PONS e inseriti di conseguenza nei risultati.