olandese » tedesco

brak1 <brakke, brakker, brakst> [brɑk] AGG

brak2 VB

brak 3. pers sing imperf van breken¹, breken²

Vedi anche: breken , breken

bre·ken1 <brak, i. gebroken> [brekə(n)] VB vb intr

2. breken (een doorgang, scheiding forceren):

3. breken (een jongensstem):

4. breken (stralen):


Pagina in Deutsch | English | Español | Italiano | Polski