Traduzioni di „gebundener“ nel dizionario olandese » tedesco

(Vai a tedesco » olandese)

ge·bul·der [ɣəbʏldər] SOST nt geen pl

gebulder (van storm, golven, branding)

Getöse nt

gebulder (van storm, golven, branding)

Tosen nt

gebulder (van stem)

Gebrülle nt

gebulder (van kanonnen)

Donner m

ge·bon·den¹ [ɣəbɔndə(n)] AGG

gebonden

gebunden

aan huis gebonden zijn

ans Haus gefesselt sein

aan strenge regels gebonden zijn

an strenge Vorschriften gebunden sein

een gebonden boek

ein gebundenes Buch

gebonden soep

gebundene [o. legierte] Suppe f

een·den·ei <eendenei|eren> [endə(n)ɛi] SOST nt

eendenei

Entenei nt

bun·de·len <bundelde, h. gebundeld> [bʏndələ(n)] VB vb trans

bundelen

bündeln

bundelen (gedichten)

sammeln

alle krachten in één partij bundelen fig

alle Kräfte in einer Partei vereinen

stralen bundelen

Strahlen bündeln

ge·be·den VB

gebeden → bidden¹, → bidden²

Vedi anche: bidden , bidden

bid·den² <bad, h. gebeden> [bɪdə(n)] VB vb intr

bidden

beten

tot God bidden

zu Gott beten

bid·den¹ <bad, h. gebeden> [bɪdə(n)] VB vb trans

1. bidden (gebed):

bidden

beten

2. bidden:

bidden (smeken)

(an)flehen

bidden (verzoeken)

bitten

bidden en smeken

bitten und flehen

ge·bo·den VB

geboden volt. deelw. van bieden

Vedi anche: bieden

bie·den <bood, h. geboden> [bidə(n)] VB vb trans

bieden

bieten

bieden (toesteken ook)

reichen

bieden ook kaarten

reizen

iem de arm bieden

jdm den Arm bieten [o. hinhalten]

iem de hand bieden

jdm die Hand reichen

iem de helpende hand bieden fig

jdm zur [o. an die] Hand gehen

een gevaar het hoofd bieden

einer Gefahr dat begegnen

meer dan een ander bieden

jdn überbieten

ge·bie·den¹ <gebood, h. geboden> [ɣəbidə(n)] VB vb trans

1. gebieden (gelasten):

gebieden

befehlen

iem iets gebieden

jdm etw befehlen

2. gebieden (onstoffelijke zaken):

gebieden

gebieten form

het fatsoen gebiedt mij te zwijgen

der Anstand gebietet mir zu schweigen form

3. gebieden rel. (heersen over):

gebieden

herrschen über +acc

gebieden

Herr sein über +acc

ge·bie·dend [ɣəbidənt] AGG

1. gebiedend (gebod, bevel uitdrukkend):

gebiedend

gebieterisch

een gebiedende toon

ein herrischer Ton

2. gebiedend (dwingend):

gebiedend

zwingend

een gebiedend voorschrift

eine zwingende Vorschrift

3. gebiedend taalk.:

gebiedend

imperativisch term tecn

gebiedend

Befehls-

de gebiedende wijs

der Imperativ term tecn

de gebiedende wijs

die Befehlsform

wel·doe·ner <weldoener|s> [wɛldunər] SOST m

weldoener

Wohltäter m

bel·bun·del <belbundel|s> SOST m

belbundel

Inklusivminuten pl