Traduzioni di „tweedeling“ nel dizionario olandese » tedesco

twee·ling <tweeling|en> [twelɪŋ] SOST m

1. tweeling (twee gelijk geboren kinderen):

tweeling

Zwillinge pl

tweeling

Zwillingspaar nt

2. tweeling (één kind van een tweeling):

tweeling

Zwilling m

twee·de·rangs [twedərɑŋs] AGG

tweederangs

zweitklassig

tweederangs pegg

zweitrangig

ste·de·ling <stedeling|en> [stedəlɪŋ] SOST m

stedeling

Stadtbewohner m

stedeling

Städter m

me·de·de·ling <mededeling|en> [medədelɪŋ] SOST f

mededeling

Mitteilung f

mededeling

Meldung f

mededeling (bericht ook)

Nachricht f

mededeling RADIO

Durchsage f

een mededeling doen over iets

eine Mitteilung über etw acc machen

twee·ta·lig [twetaləx] AGG

tweetalig

zweisprachig

twee·le·dig [tweledəx] AGG

1. tweeledig:

tweeledig (uit twee delen bestaand)

zweigliedrig

tweeledig (tweedelig)

zweiteilig

dient een tweeledig doel

einem doppelten Zweck dienen

2. tweeledig (dubbelzinnig):

tweeledig

doppeldeutig

tweeledig

zweideutig

twee·de·hands [twedəhɑnts] AGG

tweedehands

aus zweiter Hand

tweedehands

Gebraucht-

tweedehands

Alt-

de tweedehands auto

der Gebrauchtwagen

de tweedehands boekhandel

die antiquarische Buchhandlung

tweedehandse spullen

Altwaren pl

tweedehandse spullen

Gebrauchtwaren pl

twee·heid <twee|heden> [twehɛɪt] SOST f

tweeheid

Zweiheit f

twee·to·nig [twetonəx] AGG

tweetonig

zweitönig

tweetonig

doppeltönig

twee·hoe·vig [twehuvəx] AGG

tweehoevig

zweihufig

twee·sprong <tweesprong|en> [twesprɔŋ] SOST m

tweesprong

Weggabelung f

tweesprong fig

Dilemma nt

op de tweesprong van zijn leven staan fig

am Scheideweg seines Lebens stehen

twee·de·graads [twedəɣrats] AGG

tweedegraads

zweiten Grades

tweedegraads onderwijsbevoegdheid

≈ Lehrbefähigung für die Unter- und Mittelstufe

twee·dub·bel [twedʏbəl] AGG

tweedubbel

doppelt

tweedubbel

Doppel-

twee·dracht [twedrɑxt] SOST f geen pl

tweedracht

Uneinigkeit f

tweedracht

Zwietracht f form

tweedracht zaaien

Zwietracht säen

twee·han·dig [twehɑndəx] AGG

tweehandig

zweihändig

tweehandig (met beide handen)

beidhändig

twee·strijd [twestrɛit] SOST m geen pl

1. tweestrijd (tweegevecht):

tweestrijd

Zweikampf m

2. tweestrijd (inwendige strijd):

tweestrijd

(innere(r)) Zwiespalt m

tweestrijd

innere Zerrissenheit f

de tweestrijd tussen gevoel en verstand

der Zwiespalt zwischen Gefühl und Vernunft

twee·vou·dig [twevɑudəx] AGG

1. tweevoudig (dubbel):

tweevoudig

zweifach

2. tweevoudig (tweeledig):

tweevoudig

zweigliedrig

tweevoudig

zweiteilig

twee·zij·dig [twezɛidəx] AGG (bilateraal)

tweezijdig

zweiseitig

tweezijdig

doppelseitig

twee·wie·ler <tweewieler|s> [twewilər] SOST m

tweewieler

Zweirad nt