Traduzioni di „lautes“ nel dizionario olandese » tedesco

(Vai a tedesco » olandese)

la·ten¹ <liet, h. gelaten> [latə(n)] VB vb trans

1. laten (toestaan, niet verhinderen):

laten

lassen

iets achterwege laten

etw unterlassen

laat de kinderen maar

lass die Kinder nur gewähren

iets laten lopen

etw laufen lassen

een plan laten varen

einen Plan fallen lassen [o. aufgeben]

2. laten (niet veranderen, in een toestand houden):

laten

lassen

laten

belassen

daar zullen we het bij laten

dabei wollen wir es bewenden lassen

het erbij laten (zitten) (ophouden)

es genug sein lassen

het bij dreigementen laten

es mit Drohungen gut sein lassen

iem het leven laten

jdn am Leben lassen

laat maar zitten

(es) ist gut so

laat maar zitten

lass nur

de deur open laten

die Tür offen lassen [o. auflassen]

3. laten (veroorzaken, zorgen dat iets gebeurt):

laten

lassen

zijn gedachten over iets laten gaan

sich dat etw durch den Kopf gehen lassen

de dokter laten komen

den Arzt kommen lassen

zij liet mij vragen of ik meeging

sie ließ fragen, ob ich mitginge [o. mitkäme]

iem iets laten weten

jdn etw wissen lassen

4. laten (niet doen, nalaten):

laten

lassen

hij kan het roken niet laten

er kann das Rauchen nicht (unter)lassen

wil je dat weleens laten!

lass das (sein)!

5. laten (overlaten, achterlaten):

laten

lassen

6. laten ((op)bergen, wegleggen):

laten

lassen

waar moet ik het boek laten?

wo soll ich das Buch lassen [o. hintun] ?

hij werd in de kamer gelaten

man ließ ihn ins Zimmer

laat me niet lachen!

dass ich nicht lache!

laat staan dat

geschweige (denn), dass

een diepe zucht laten

einen tiefen Seufzer tun [o. ausstoßen]

la·ter¹ [latər] AGG (nieuwer)

later

später

het latere gevolg

die Spätfolge

las·ter [lɑstər] SOST m geen pl

1. laster:

laster (kwaadsprekerij)

Verleumdung f

laster (kwaadsprekerij)

Lästerung f

laster (om iems aanzien te schaden)

Rufmord m

2. laster jur.:

laster (onbewijsbaar)

üble Nachrede f

laster (onwaar)

Verleumdung f

lat·ten [lɑtə(n)] AGG

latten

aus Latten

latten

Latten-

de latten afscheiding

der Lattenzaun

lach·ten VB

lachten 3. pers pl imperf van lachen¹, lachen²

Vedi anche: lachen , lachen

la·chen² <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VB vb trans (door lachen in een toestand komen)

lachen

lachen

het is om je rot te lachen

es ist zum Schießen [o. Schreien]

zich tranen lachen

Tränen lachen

zich een ongeluk lachen

sich dat einen Ast lachen

zich krom/slap/zich halfdood lachen

sich kranklachen/schieflachen/totlachen

wie het laatst lacht, lacht het best prov

wer zuletzt lacht, lacht am besten

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VB vb intr

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen

lachen (ingetogen, fijntjes)

lächeln

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

schmunzeln

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

laut loslachen

in zijn vuistje lachen

sich dat (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich dat das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw acc lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

lachen

lachen

lachen

lächeln

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

slap·jes [slɑpjəs] AGG

1. slapjes (niet fit):

slapjes

schlapp

slapjes

flau

hij is nog slapjes

er ist noch schlapp

hij is nog slapjes

er ist noch nicht auf dem Damm

2. slapjes (niet doortastend):

slapjes

schlapp

slapjes

lasch

slapjes

lau

slapjes optreden

lau auftreten

3. slapjes econ.:

slapjes

flau

slapjes

lustlos

het gaat slapjes in de handel

das Geschäft ist flau

Mal·tees¹ <Mal|tezen> [mɑlteːs] SOST m

Maltees

Malteser m

au·teur <auteur|s> [ɑutør, otør] SOST m

auteur

Autor m

auteur (als beroep)

Schriftsteller m

auteur (van een werk)

Verfasser m

auteur jur.

Urheber m

lauw [lɑu] AGG ook fig

lauw

lau

laag·te <laagte|n, laagte|s> [laxtə] SOST f

1. laagte (hoedanigheid):

laagte

Niedrigkeit f

2. laagte (plaats: diepte):

laagte

Tiefe f

naar de laagte gaan

(in die Tiefe) hinabsteigen

een laagte tussen twee heuvels

eine Senke zwischen zwei Hügeln

lach·te VB

lachte 3. pers sing imperf van lachen¹, lachen²

Vedi anche: lachen , lachen

la·chen² <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VB vb trans (door lachen in een toestand komen)

lachen

lachen

het is om je rot te lachen

es ist zum Schießen [o. Schreien]

zich tranen lachen

Tränen lachen

zich een ongeluk lachen

sich dat einen Ast lachen

zich krom/slap/zich halfdood lachen

sich kranklachen/schieflachen/totlachen

wie het laatst lacht, lacht het best prov

wer zuletzt lacht, lacht am besten

la·chen¹ <lachte, h. gelachen> [lɑxə(n)] VB vb intr

1. lachen:

lachen (als uiting van vrolijkheid, opgewektheid)

lachen

lachen (ingetogen, fijntjes)

lächeln

iem aan het lachen maken

jdn zum Lachen bringen

fijntjes lachen

schmunzeln

fijntjes lachen

verschmitzt lächeln

in lachen uitbarsten

laut loslachen

in zijn vuistje lachen

sich dat (eins) ins Fäustchen lachen

zijn lachen inhouden

sich dat das Lachen verbeißen [o. verkneifen]

laat mij niet lachen!

dass ich nicht lache!

om [o. over ] iets lachen

über etw acc lachen

schaterend lachen

schallend [o. laut] lachen

schudden van het lachen

sich vor Lachen wälzen

dubbel liggen van het lachen

sich biegen [o. krümmen] vor Lachen

2. lachen (bespotten, schertsen; leedvermaak hebben):

lachen

lachen

lachen

lächeln

ik lach er niet om

mir ist nicht zum Lachen

er is [o. valt ] niets te lachen

es gibt nichts zu lachen

la·tent [latɛnt] AGG

latent

latent

lau·we·ren¹ [lɑuwərə(n)] SOST pl

lauweren

Lorbeeren pl

op zijn lauweren rusten fig

sich auf seinen Lorbeeren ausruhen

lauw·heid <lauw|heden> [lɑuhɛɪt] SOST f

lauwheid

Lauheit f