Traduzioni di „gęgnąć“ nel dizionario polacco » tedesco

zegnać [zegnatɕ]

zegnać forma perf od zganiać

Vedi anche: zganiać , zganiać

I . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] VB vb trans forma perf colloq (zmęczyć chodzeniem)

zganiać

ablaufen

zganiał całe miasto, szukając garnituru

er ist die ganze Stadt nach einem Anzug abgelaufen

II . zganiać² <‑ia> [zgaɲatɕ] VB vb rifl forma perf (zmęczyć się)

zganiać

sich dat die Füße ablaufen [o. wundlaufen]

zganiać¹ <‑ia; forma perf zegnać [lub zgonić]> [zgaɲatɕ] VB vb trans

1. zganiać (spędzać):

zganiać bydło

zusammentreiben

2. zganiać (odganiać):

zganiać muchę

verscheuchen

I . żegnać¹ <‑na; forma perf po‑> [ʒegnatɕ] VB vb trans

żegnać kogoś

jdn verabschieden

II . żegnać¹ <‑na; forma perf po‑> [ʒegnatɕ] VB vb intr

żegnaj!

leb wohl!

III . żegnać¹ <‑na; forma perf po‑> [ʒegnatɕ] VB vb rifl

żegnać się z kimś

sich acc von jdm verabschieden

żegnać się z kimś

von jdm Abschied nehmen

locuzioni:

żegnać się ze światem ricerc

aus dem Leben scheiden

odegnać [odegnatɕ]

odegnać forma perf od odganiać

Vedi anche: odganiać

odganiać <‑ia; forma perf odgonić [lub odegnać]> [odgaɲatɕ] VB vb trans

odganiać

wegjagen

odganiać

fortjagen

odganiać psa od stołu

den Hund vom Tisch wegjagen

locuzioni:

i kijem go nie odgoni

er ist nicht loszuwerden

gęgać <gęga; forma perf gęgnąć> [geŋgatɕ] VB vb intr

1. gęgać fig (bełkotać):

gęgać

nuscheln colloq

gęgać

brummeln

2. gęgać solo imperf colloq (gadać):

gęgać

plappern colloq

gęgać

schnattern colloq

3. gęgać:

gęgać (wydawać dźwięk) (gęś)

schnattern

legnąć [legnoɲtɕ]

legnąć → lec

Vedi anche: lec

lec <legnie> [lets] VB vb intr forma perf ricerc

1. lec (położyć się):

lec

sich acc [hin]legen

lec jak długi [lub długa]

der Länge nach hinfallen

2. lec < forma perf po‑> (stracić życie):

lec

fallen

lec

ums Leben kommen

poległ w bitwie o wolność ojczyzny

er kam bei der Schlacht um die Freiheit des Vaterlandes ums Leben

lec w grobie

ums Leben kommen

3. lec fig (ulec zniszczeniu):

lec

zerstört werden

miasto legło w gruzach

die Stadt f versank in Schutt und Asche

nagnać [nagnatɕ]

nagnać forma perf od naganiać

Vedi anche: naganiać

naganiać <‑ia; imperf ‑aj; forma perf nagnać [lub nagonić]> [nagaɲatɕ] VB vb trans

naganiać (napędzić):

naganiać

antreiben

naganiać zwierzęta

zusammentreiben

naganiać liście, chmury

herbeitreiben

naganiać liście, chmury

heranwehen

locuzioni:

naganiać kogoś do roboty/nauki

jdn zum Arbeiten/Lernen antreiben

I . pognać [pognatɕ] forma perf

pognać → pogonić

II . pognać [pognatɕ] VB vb trans fig ricerc (być przyczyną wyjazdu lub powrotu)

pognać

hintreiben

bieda pognała ich na Zachód

die Armut f hat sie nach Westen [hin]getrieben

III . pognać [pognatɕ] VB vb intr fig colloq (pomyśleć o kimś/czymś)

jej myśli pognały ku rodzinie

ihre Gedanken mpl führten sie zu ihrer Familie

Vedi anche: pogonić

I . pogonić [pogoɲitɕ]

pogonić forma perf od poganiać

II . pogonić [pogoɲitɕ] VB vb trans forma perf

1. pogonić colloq (popędzać w jakimś kierunku):

pogonić

treiben

pogonić bydło na łąkę

das Vieh auf die Weide treiben

2. pogonić colloq (zmuszać do pracy):

pogonić

antreiben

pogonić dzieci do lekcji

Kinder zum Hausaufgabenmachen antreiben

3. pogonić colloq (zmuszać do ucieczki):

pogonić

vertreiben

pogonić złodziei

Diebe vertreiben

pogonić komuś kota

jdm auf die Füße treten

4. pogonić fig ricerc (spowodować przemieszczenie się):

pogonić chmury

abtreiben

III . pogonić [pogoɲitɕ] VB vb intr forma perf

1. pogonić (popędzić):

pogonić

rennen

pogonili do kina

sie rannten ins Kino

pogoniło kogoś

jd musste mal

2. pogonić (pobiec za kimś/czymś):

pogonić za kotem

einer Katze nachlaufen

3. pogonić fig ricerc (zacząć myśleć o czymś):

pogonić myślą w przyszłość

in die Zukunft schauen

wygnać [vɨgnatɕ]

wygnać forma perf od wyganiać

Vedi anche: wyganiać

wyganiać <‑ia; forma perf wygonić [lub wygnać]> [vɨgaɲatɕ] VB vb trans

wyganiać

fortjagen

wyganiać

hinaustreiben

wyganiać kogoś z domu

jdn aus dem Haus werfen [o. jagen]

zagnać [zagnatɕ]

zagnać forma perf od zaganiać

Vedi anche: zaganiać

zaganiać <‑ia> [zagaɲatɕ] VB vb trans colloq

1. zaganiać < forma perf zagonić> (goniąc doprowadzić do śmierci):

zaganiać

zu Tode hetzen

psy zagoniły zająca na śmierć

die Hunde mpl haben den Hasen zu Tode gehetzt

2. zaganiać < forma perf zagnać> <[lub zagonić]> (zapędzić kogoś lub coś):

zaganiać

treiben

zaganiać krowy do obory

die Kühe in den Stall hineintreiben

3. zaganiać < forma perf zagnać> <[lub zagonić]>:

zaganiać

antreiben

zaganiać kogoś do pracy

jdn zur Arbeit antreiben

dognać [dognatɕ]

dognać forma perf od doganiać

Vedi anche: doganiać

doganiać <‑ia; forma perf dogonić [lub dognać]> [dogaɲatɕ] VB vb trans

1. doganiać (doścignąć):

doganiać

einholen

doganiać

erreichen

i w sto koni nie dogoni proverb

der ist weg [o. nicht mehr einzuholen]

2. doganiać fig (dorównać):

doganiać

einholen