Traduzioni di „terugvallen“ nel dizionario tedesco » olandese

(Vai a olandese » tedesco)

ˈher·fal·len VB vb intr irreg

1. herfallen:

herfallen (sich stürzen)

aanvallen

herfallen (sich stürzen)

zich storten op

herfallen (überfallen)

overvallen

über jdn mit Fragen herfallen

iem met vragen overstelpen

2. herfallen (bestürmen):

herfallen

beginnen te schrokken

herfallen

aanvallen op

ver·ˈfal·len [fɛɐ̯ˈfalən] VB vb intr irreg

1. verfallen (zerfallen):

verfallen

vervallen

verfallen

bouwvallig worden

2. verfallen (immer schwächer werden):

verfallen

vervallen

verfallen

afnemen

verfallen

aftakelen

das Reich verfällt

het rijk raakt in verval

3. verfallen (übergehen in):

verfallen

vervallen

verfallen

overgaan [o. raken] in

das Pferd verfiel in Trab

het paard begon te draven

4. verfallen (erliegen):

verfallen

een prooi worden van

verfallen

verslaafd raken aan

5. verfallen (übergehen an):

verfallen

vervallen

verfallen

eigendom worden van

6. verfallen (denken an):

verfallen

komen op

verfallen

uitdenken

auf einen sonderbaren Gedanken verfallen

op een merkwaardige gedachte komen

7. verfallen FIN (ungültig werden):

verfallen

vervallen

ˈweg·fal·len VB vb intr irreg

wegfallen

wegvallen

wegfallen

vervallen

zer·ˈfal·len VB vb intr irreg

1. zerfallen:

zerfallen (auseinanderbrechen)

uiteenvallen

zerfallen (verfallen)

vervallen

zerfallen (vergehen)

vergaan

zerfallen (vergehen)

verweren

die Frau zerfiel immer mehr

de vrouw takelde steeds verder af

die Pläne zerfielen in nichts

de plannen gingen in rook op [o. vallen in het water]

das zerfallene Schloss

het vervallen slot [o. kasteel]

2. zerfallen:

zerfallen (sich gliedern)

bestaan uit

zerfallen (sich zersetzen)

uiteenvallen in

der Film zerfällt in drei Teile

de film bestaat uit drie delen

mit sich dat (und der Welt) zerfallen sein

ontevreden [o. ongelukkig] zijn met zijn leven

mit sich dat (und der Welt) zerfallen sein

met zichzelf overhoop liggen

mit jdm zerfallen sein

met iem overhoopliggen [o. gebrouilleerd zijn]

her·ˈun·ter·fal·len VB vb intr irreg

herunterfallen

naar beneden vallen

herunterfallen

neervallen

Ge·ˈfal·len² <Gefallens> [gəˈfalən] SOST nt kein pl

Gefallen

plezier nt

Gefallen

welbehagen nt

Gefallen finden an etw

plezier hebben in iets

nach Gefallen ricerc

naar believen

jdm zu Gefallen

om iem een plezier te doen

be·ˈfal·len VB vb trans irreg

befallen

aantasten

befallen

bevangen

befallen

treffen

hohes Fieber befiel mich

ik kreeg (plotseling) hoge koorts

eine Ohnmacht hat ihn befallen

hij is flauwgevallen

von einer Krankheit befallen werden

een ziekte krijgen

ge·ˈfal·len¹ [gəˈfalən] VB vb intr

1. gefallen (zufriedenstellen, angenehm sein):

gefallen

bevallen

gefallen

aanstaan

gefallen

behagen

gefallen

in de smaak vallen

wie es Gott gefällt

zoals het God behaagt

das lasse ich mir gefallen! colloq

dat mag ik wel!

das lasse ich mir nicht gefallen!

dat laat ik mij niet welgevallen!

wie gefalle ich dir?

hoe vind je me?

2. gefallen (Freude haben an etw):

gefallen

plezier hebben (in)

gefallen

genoegen scheppen (in)

ˈum·fal·len VB vb intr irreg

1. umfallen (zu Boden fallen):

umfallen

omvallen

umfallen

omvervallen

umfallen

neervallen

2. umfallen fig (umkippen):

umfallen

instorten

umfallen

in elkaar zakken

umfallen

flauwvallen

zum Umfallen müde sein

doodmoe [o. doodop] zijn

3. umfallen colloq pegg (die Aussage widerrufen):

umfallen

van mening [o. opinie] veranderen

umfallen

omslaan

umfallen

overstag gaan

4. umfallen colloq pegg (mit Widerstreben einverstanden sein):

umfallen

door de knieën gaan

ˈzu·fal·len VB vb intr irreg

1. zufallen (sich schließen):

zufallen

toevallen

zufallen

dichtvallen

2. zufallen (zukommen, leicht erwerben):

zufallen

ten deel vallen

ihm fällt alles nur so zu

hem waait alles zomaar aan

ˈauf·fal·len VB vb intr irreg

1. auffallen (negativ/positiv bemerkt werden):

auffallen

opvallen

2. auffallen (einfallen):

auffallen

(neer)vallen

auffallendes Licht

invallend licht

ˈaus·fal·len VB vb intr irreg

1. ausfallen:

ausfallen (herausfallen)

uitvallen

ausfallen (entfallen)

wegvallen

ausfallen (entfallen)

loslaten

eine Silbe ist ausgefallen

een lettergreep is weggevallen

2. ausfallen (nicht stattfinden):

ausfallen

vervallen

ausfallen

niet plaatsvinden

ausfallen

uitblijven

die Schule fällt heute aus

er is vandaag geen school

3. ausfallen (nicht zur Verfügung stehen):

ausfallen

uitvallen

ausfallen

afwezig zijn

ausfallen

ontbreken

der beste Spieler ist ausgefallen

de beste speler is uitgevallen

4. ausfallen (ablaufen, enden):

ausfallen

uitvallen

ausfallen

aflopen

ausfallen

eindigen

die Abstimmung/die Ernte fiel gut aus

de stemming/de oogst viel goed uit

5. ausfallen CHIM (ausscheiden):

ausfallen

een neerslag vormen

ausfallen

zich afscheiden

ˈvor·fal·len VB vb intr irreg

1. vorfallen:

vorfallen

gebeuren

vorfallen

voorvallen

2. vorfallen:

vorfallen

voorovervallen

ˈzu·knal·len¹ VB vb intr colloq

zuknallen

dichtslaan

zuknallen

toeslaan